Als uw geliefde huisdier thuis is overleden, of als u hem in het kantoor van de dierenarts hebt laten inslapen, maar het idee om het lichaam achter te laten niet onder ogen kunt zien, moet u hem zelf begraven.

Als kind had ik hamsters en gerbils begraven, maar ik had nog nooit een dier begraven waar ik heel dicht bij was tot een week geleden, toen ik mijn kat moest begraven. Dit artikel gaat over de praktische aspecten die soms niet gerealiseerd worden tijdens ons verdriet, maar het zal ook de spirituele voordelen behandelen die u zult oogsten als u besluit uw huisdier zelf te begraven.

Het verliezen van een huisdier is erg moeilijk voor iedereen wiens dierbare is, maar ik heb gemerkt dat het beste was dat ik voor mezelf en voor haar had kunnen doen om de mijne te laten rusten. Dat wil niet zeggen dat het niet de verkeerde keuze is - iedereen en elk huisdier is anders. Dit is slechts mijn persoonlijke ervaring.

Redenen waarom u uw huisdier zelf zou moeten begraven

Ik was er eerlijk gezegd niet zeker van of ik dit zelf zou kunnen doen, vanuit een emotioneel perspectief, maar ik besloot dat ik het aan mijn kat verschuldigd was. Ik was er ook vrij zeker van dat ik een leven lang nachtmerries zou hebben als ik haar lichaam achterliet bij de dierenarts. Ik waardeer de beslissing die ik heb genomen om mijn kat zelf te begraven enorm en dit zijn de redenen waarom:

• Het is een emotionele uitlaatklep.

  Ik was natuurlijk nogal hysterisch op het moment dat ze werd geëuthanaseerd, maar tijdens de rit naar huis werd ik ongelooflijk verdoofd. Ik had een heel, heel zwaar hart en ik barstte regelmatig in oncontroleerbare tranen uit vanwege de gevoelens die ik had. De fysieke inspanning die ik onderging - haar lichaam naar het bos dragen, het gat graven, het weer opvullen - was voor mij een zeer geschikte vorm van energie-afgifte. Ik voelde me 1000% lichter tegen de tijd dat het klaar was. Ik was natuurlijk niet blij, maar ik was op dat moment in een veel betere positie om het hoofd te bieden.

• Het brengt sluiting.

  Vraag een willekeurige psychiater en zij zullen je vertellen hoe vaak mensen zichzelf martelen door gebrek aan goede sluiting. Zelf het lichaam van uw huisdier laten rusten is, bij gebrek aan een betere uitdrukking, iets dat goed voelt als het eenmaal klaar is. Terwijl ik daar naar het graf stond te kijken toen het klaar was, wist ik dat ik nooit op een andere manier zo'n sluiting zou hebben gekregen.

Waar u uw huisdier kunt begraven

• Als je een tuin of achtertuin hebt, wil je ze misschien thuis begraven. Ik heb een prachtig nationaal park aan de overkant van de straat en ik besloot mijn kat daar te begraven. Als je dit doet waar je woont, zorg er dan voor dat je daarbij geen regels overtreedt.
• Kies een plek die u gemakkelijk kunt bezoeken. Het is misschien een leuke gedachte om uw huisdier op de top van de hoogste heuvel te begraven, maar dat zal u er waarschijnlijk van weerhouden om zo vaak te bezoeken als u zou willen.
• Kies een plek die je laat glimlachen. Kies geen sombere locatie die u bij elk bezoek deprimeert. Ik koos voor een plek met een prachtig uitzicht voor haar, en ook al klinkt dat misschien raar, ik denk graag dat ze het op prijs stelde.
• Op sommige plaatsen gelden beperkingen voor het begraven van huisdieren op openbare plaatsen. Ik heb het geluk dat dit land alleen voorschrijft dat je op een bepaalde afstand van een watervoorziening moet zijn. Als u denkt dat het illegaal is om uw huisdier in een openbaar park te begraven, dient u contact op te nemen met uw parken en recreatiebureau om te bepalen wat u mag doen.

Wat je nodig hebt

Ten eerste heb je een soort kist voor huisdieren nodig. U kunt er zelf een uit een doos maken, of u wilt misschien investeren in een professioneel handgemaakte dierenkist. De tweede optie had ik niet, maar ik was best blij met degene die ik zelf had gemaakt. U hoeft er geen te kopen, maar ze zijn er voor degenen die zich tot hen aangetrokken voelen.

Ten tweede heb je een goede schop nodig waarop je kunt staan ​​tijdens het graven. Als je een hele doos begraaft, en als de grond erg zacht is, ben je misschien in orde met een schep - maar als ik maar iets had gehad, zou ik de hele dag hebben gegraven.

Ten derde heb je waarschijnlijk een tweede persoon nodig. Dit was niet eens bij me opgekomen en ik heb geluk dat ik een vriend had die me vrijwillig wilde helpen. In mijn geval moest ik lopen en mijn kat naar een National Forest dragen - tegen de tijd dat we op de plaats van mijn keuze kwamen, kon ik nauwelijks mijn armen optillen. Ik zou de schop nooit hebben kunnen dragen; dit is waarom ik zeg dat je moet plannen om een ​​tweede persoon te hebben als het allemaal mogelijk is.

Ten slotte moet u voorbereid zijn op een lange en inspannende opgraving. Dit is nog een reden waarom u misschien een tweede persoon bij u wilt hebben. In mijn geval koos ik een plek uit waar ik naar toe werd getrokken, en na ongeveer 10 cm graven was de aarde erg hard, rotsachtig en vol met boomwortels die er doorheen moesten. Ik was vastbesloten haar op die mooie plek te begraven, en het kostte me 3 uur om een ​​gat van de juiste grootte te graven. Als je ergens anders aan het graven bent, heb je dat probleem misschien niet. Maar ik kan je alleen maar vertellen dat het erg moeilijk was en ik wou dat ik water had meegenomen, want ik was uitgeput tegen de tijd dat het klaar was.

Hoe maak je een gedenkteken voor je dode huisdier

Misschien wil je een grafsteen maken, of misschien wil je alleen een middelgrote rots op de locatie plaatsen. Als je kinderen hebt, raad ik aan om er een gedenksteen mee te maken, maar misschien koop je liever een gedenksteen. Of misschien wilt u er helemaal niets op plaatsen, als u zich kunt herinneren waar het is. Maar wees niet bang om er een of twee keer per jaar bloemen te zetten, misschien op de verjaardag van uw huisdier of met Kerstmis, om hem of haar te herinneren. Als u kinderen heeft, kan dit een zeer goede methode zijn om hen het gevoel te geven dat ze op de een of andere manier nog steeds verbonden zijn.

© 2009 Isabella Snow