Trekpaarden zijn prachtige dieren en hun populariteit neemt toe. Wat sommige nieuwe eigenaren van trekpaarden misschien niet weten, is dat zowel raszuivere als trekpaarden, zoals het sportpaard, vatbaar zijn voor bepaalde gezondheidsproblemen die niet zo vaak voorkomen bij lichte paardenrassen. Door op de hoogte te zijn en gespecialiseerde managementprogramma's te volgen, kunnen ziekten zoals azoturie, rillingen, vetophopingen en junctionele epidermolysis bullosa worden voorkomen.

1. Junctionele epidermolysis bullosa

Junctionele Epidermolysis Bullosa (JEB) is een ongeneeslijke ziekte die wordt veroorzaakt door een gemuteerd gen dat voorkomt bij 30 tot 35 procent van de Belgische trekpaarden. In deze toestand mist het paard het huideiwit Laminin-5. De dodelijke ziekte zorgt ervoor dat veulens binnen een week na de geboorte sterven. Lagen van de huid kunnen niet aan elkaar kleven, en plekken van haar en huid beginnen weg te wrijven op drukpunten en verspreiden zich naar steeds grotere plekken. De hoeven zullen ook afsterven en er ontstaan ​​zweren in de mond en op de tong. Zodra bekend is dat het JEB heeft, moet een veulen worden geëuthanaseerd, omdat dit een pijnlijke ziekte is.

In 2002 ontdekten onderzoekers waar de genlocatie van de mutatie zich bevond. Nu kan een DNA-test bepalen of fokdieren drager zijn. Als merrie en hengst beide drager zijn, mogen ze niet worden gedekt.

2. Azoturia

Azoturie, ook wel bekend als Monday Morning Disease, is een stofwisselingsziekte die veel voorkomt bij trekpaarden. Het treedt meestal op nadat het paard vrij heeft gehad en vervolgens weer aan het werk is gezet. Het paard vertoont symptomen van hevig zweten, zenuwachtig gedrag, snelle hartslag en spierstijfheid, vooral in de achterhand, kort na het begin van het werk. Het paard vertoont hevige pijn en spierspasmen. De urine van het paard zal donker zijn als gevolg van rood pigment uit de spiercellen dat vrijkomt in de bloedbaan als de spiervezels afbreken. Als het paard gedwongen wordt door te werken, verergeren de symptomen en stort het paard in. Het paard kan overlijden aan nierfalen omdat de nieren de enzymen die via de spieren in de bloedbaan vrijkomen niet kunnen filteren.

Sommige onderzoekers geloven dat de oorzaak van azoturie verband kan houden met Equine Polysaccharide Storage Myopathy (EPSM), een metabolische aandoening die voorkomt bij veel trekpaarden waarbij de spieren glycogeen en aan glycogeen verwante verbindingen opbouwen in plaats van ze te gebruiken voor energie.

Dr. Elizabeth A.Valentine schrijft in haar artikel "EPSM — Muscle Diseases in Draft Horses" dat wetenschappers nog niet begrijpen wat het trekpaard over de rand brengt tot enorme spierblessures, maar studies van spieren van paarden met tekenen van maandagochtend ziekte laten zien dat EPSM een veel voorkomende onderliggende aandoening is.

Een koolhydraatarm dieet is de beste preventieve maatregel om EPSM te voorkomen. In het verleden werden verschillende medicijnen, waaronder steroïden, spierverslappers en mineralen, gebruikt om het paard te behandelen nadat het een episode had gehad. Het EPSM-dieet is zeer effectief gebleken bij het voorkomen van verdere episodes wanneer het in de vroege stadia van de ziekte wordt gestart. Beweging is ook belangrijk voor het herstel van trekpaarden die lijden aan azoturie. Ze mogen niet in een dasbox staan, maar bij voorkeur buiten waar ze zich kunnen verplaatsen.

3. Rillingen

Rillingen, of rillingen, is een neuromusculaire aandoening die het meest voorkomt bij trekpaarden en trekkruisen. Het is gemakkelijk te diagnosticeren vanwege de unieke symptomen. De symptomen zijn plotselinge schokken of trillen van de achterhand, waarbij het been naar de buik van het paard buigt en de staart optilt en trilt in een pompende beweging terwijl het paard achteruitrijdt. Het paard kan niet achteruit rijden omdat de achterbenen vast komen te zitten in een opwaartse, gebogen positie.

Jarenlang voelden dierenartsen dat er een verband was met rillingen en EPMS, maar het Equine Research Report van de Morris Animal Foundation uit 2007 stelt dat myopathie voor opslag van polysacchariden bij paarden geen rillingen veroorzaakt, hoewel beide ziekten veel voorkomen bij trekpaarden en warmbloed. Er wordt gespeculeerd dat rillingen worden overgeërfd, het gevolg kunnen zijn van neurale laesies die zijn achtergebleven door infectieziekten zoals griep of wurging, of misschien kan het worden veroorzaakt door trauma. De behandeling is beperkt tot massage, acupunctuur en lichaamsbeweging. Voldoende vitamine E en het mineraal selenium in de voeding lijken belangrijk te zijn bij het beheersen van episodes. Helaas is rillingen meestal een chronische ziekte die steeds erger wordt als het paard blijft werken.

Trekpaarden met lange veren zijn vatbaar voor vetvet. -

4. Vet de hiel in

Vet hiel of krassen, ook wel modderkoorts genoemd, is een soort dermatitis op de achterkant van de koot. Dit is een minder ernstige ziekte dan de andere genoemde, maar het kan hardnekkig zijn bij trekpaardenrassen met veel bevedering. Het wordt meestal aangetroffen in de achterpoten. Aangenomen wordt dat het lange haar op de achterkant van de koot in combinatie met constant vocht en slechte hygiëne de oorzaken zijn. Symptomen zijn ontstekingen en sijpelende vloeistof die knapperig en schurftig wordt. Tegen de tijd dat het wordt opgemerkt, is het er meestal al een tijdje.

De behandeling omvat het wegknippen van al het lange haar, vervolgens het gebied wassen met warm water en milde zeep, schrobben om de korstjes te verwijderen. Een goede remedie voor thuis voor milde gevallen is om het getroffen gebied te bedekken met een zalf gemaakt van 1 deel Neosporin, 1 deel cortisoncrème en 2 delen zinkoxide (zalf voor babyluiers). Bewaar het paard in een droge en schone omgeving. In vergevorderde gevallen zal de dierenarts meestal een antibioticum-corticosteroïdzalf voorschrijven of het paard zelfs antibiotica-injecties geven. Indien onbehandeld, verspreidt het zich rond de kroonrand naar de voorkant van de voet.

Om deze gezondheidsproblemen van het trekpaard op te lossen, moet u zoveel mogelijk kennis verzamelen, zodat u uw trekpaard de beste zorg kunt geven. Het is belangrijk om een ​​verantwoordelijke fokker te zijn en alleen gezonde merries en hengsten te kiezen. Zelfs als u geen paard heeft, kunt u helpen door te doneren aan onderzoeksinstituten zoals de Morris Foundation en universiteiten met onderzoeksprogramma's voor paarden.