6 overlevingstips voor introverte dierenwelzijnswerkers -

De realiteit van welzijnswerk

Mijn 'droombaan' was om met dieren te werken en een verschil te maken. Toen ik een baan aangeboden kreeg bij de regionale SPCA, aarzelde ik niet. Ik ging echter twee jaar later weg. Ik was gebroken, gedesillusioneerd en ik was me er sterk van bewust dat introverte mensen misschien wel de juiste mensen voor de baan zijn, maar dat de baan je zou kunnen vernietigen als je daar niet met de juiste emotionele bepantsering naar binnen loopt.

Het traumaniveau is hoog

Lang geleden wierp het idee van welzijnswerk mij sterren in de ogen. Het leek een goede manier om de wereld te veranderen en mijn tijd door te brengen. Uiteindelijk werd een mysterie opgehelderd. Ik heb me altijd afgevraagd waarom, als er miljarden mensen zijn, slechts een fractie van de bevolking liefdadigheidswerk doet? De waarheid is dat het moeilijk is.

Op een gegeven moment realiseer je je dat je de wereld niet gaat redden. Je gaat niet veranderen wat je wilt veranderen. Ik was zo naïef, ik dacht dat ik duizenden huisdieren hun eeuwige thuis zou vinden. Ik had geluk toen ik tien adopties per maand deed.

Om deze reden lijden degenen die toch aan hun passie vasthouden vaak een burn-out. Sommigen zeggen dat dierenwelzijn PTSD veroorzaakt, vergelijkbaar met dat van doktoren, soldaten en eerstehulpverleners. Weinig mensen nemen deze verklaring serieus. Er worden geen granaten naar het opvangpersoneel gelobd. We verliezen geen mens onder de scalpel. We komen niet aan in een ambulance op een gewelddadige plek en verliezen een slachtoffer van een schot ondanks onze inspanningen als medicus.

Maar als gevoelige individuen en introverte mensen slaat het trauma van dierenwelzijn hard toe. De ziekte, dood, gruwelijk misbruik, euthanasie; ze hebben allemaal een persoon aan linten gesneden. De emotionele vernietiging is heel reëel en wordt nog verergerd door het feit dat niemand buiten dit veld het lijden van welzijnswerkers echt erkent.

Tijd doorbrengen met mishandelde en angstige honden is lonend, maar vaak uitputtend. -

1. Ontwikkel uzelf

Welzijnswerk is een lonende onderneming. Laat u nooit afschrikken door de negatieve kant van het bedrijf als dit uw passie is. U kunt van tevoren wat lezen om de realiteit van opvangcentra te begrijpen, welke effecten de ervaring op uw emoties kan hebben en hoe u zich daarop kunt voorbereiden.

2. Waardeer uw persoonlijke lessen

Welzijnswerk biedt kansen voor persoonlijke groei. Je maakt kennis met de kant van jezelf die noodsituaties aankan, een wezen troost en de neiging heeft tot wonden waarvan je nooit had gedacht dat je ze kon. Geniet van het leren van de kneepjes van dit nieuwe vakgebied. Als dierenliefhebber is het opwindend om bekwaam te worden en een huisdier in nood te kunnen helpen.

3. Red een huisdier

Ik werd een seriële adoptant. Tegen de tijd dat ik verliefd werd op de zesde smerige en haar naar huis bracht, moest ik stoppen. Mijn tuin werd te p. De verleiding om weg te lopen met een mand vol puppy's komt ook op je pad. Adoptie is niet altijd mogelijk en dat is prima. Het is al geweldig als iemand zijn tijd en liefde aanbiedt. Het is echter een blijvend gevoel van voldoening als u weet dat u zelf een of meerdere huisdieren heeft ondergebracht.

Een van de honden die ik heb geadopteerd, was een mannelijke collie-mix. Hij staat constant aan mijn zijde. Ik kan me mijn leven niet voorstellen zonder zijn nabijheid en ondeugende bruine ogen. PTSS, zoals het is, brengt veel schuldgevoelens en spijt met zich mee. Er zijn dingen waarvan ik wou dat ik het beter deed of helemaal niet deed tijdens mijn tijd in dierenwelzijn. Zeven jaar nadat ik het veld verliet, blijven de littekens en fouten pijnlijk, maar als ik naar de collie en de andere honden kijk die rond mijn meubels verspreid liggen, herinneren ze me eraan dat ik iets goed heb gedaan.

Mijn collie mix Freeway. Hij had een gruwelijke start in het leven en overleefde het bijna niet. Maar nu is hij glanzend, springerig en een grote bron van vreugde. -

4. Overweeg secundaire betrokkenheid

Secundaire betrokkenheid is simpelweg het assisteren van een opvangcentrum zonder daar daadwerkelijk tijd door te brengen. In plaats van vrijwilligerswerk te doen op kantoor of in kennels, kunt u financieel doneren of producten zoals eten en dekens geven. Veel vrijwilligers zetten ook nooit voet op het terrein van het asiel, maar blinken uit in het organiseren van geldinzamelingsevenementen. Voor degenen die geen direct contact met de kennels kunnen verdragen, is dit vaak de beste manier om hun goede doel te helpen.

5. Houd uw gedachten thuis

Als je naar huis gaat, laat de dag dan achter je. Introverte mensen worstelen vaak met overdenken, wat tot zorgen of angst kan leiden. Een muur bouwen tussen iemands betrokkenheid bij het welzijn en het huis is niet eenvoudig. Dit is een aangeleerde vaardigheid, dus voel je niet slecht als je moeite hebt om de twee te scheiden.

Door te oefenen kan iedereen leren om uit te schakelen op het moment dat ze thuiskomen. Eenmaal onder de knie, biedt deze vaardigheid rust en de kans om opnieuw op te starten. Dit is cruciaal. De belangrijkste reden waarom welzijnswerkers vlammen, is dat ze geen rust of positieve stimulatie krijgen. Dat brengt ons bij ons volgende punt.

6. Houd uw leuke dingen dichtbij

Als ik terugkijk, zou ik willen dat ik mijn leuke dingen tijdens de moeilijke tijden had gekoesterd. Om de een of andere reden voelde ik me schuldig over momenten van vreugdevolle flow, doen waar ik van hield, terwijl mijn werk zo serieus was. Ironisch genoeg hielp het alleen maar met de neerwaartse spiraal om ze op de plank te leggen. Het achterlaten van mijn persoonlijke vreugde bracht geen betere focus en toewijding aan de opvang zoals ik had gehoopt.

Het komt erop neer dat leuke momenten iedereen opfrissen en nieuw leven inblazen - zelfs seriële gebruikers met PTSD. Wanneer je verdwijnt in een hobby, een boek of datgene waar je van houdt, komt er een tijd dat je weer boven water komt en beseft dat de zwaarte er niet meer is.

Weet wanneer je weg moet lopen

Als je dierenwelzijn je beste kans hebt gegeven maar je overweldigd voelt, zijn er keuzes. Neem een ​​paar weken pauze en maak je hoofd leeg. U kunt zich ook terugtrekken uit de opvang als direct vrijwilliger en secundair werk doen zoals hierboven vermeld.

Werk je echter voor een salaris (zoals ik deed), dan is de keuze moeilijker. Het is begrijpelijk dat er een financiële invalshoek moet worden overwogen, maar uw geestelijke gezondheid is het niet waard om op te offeren als men van baan kan wisselen en betrokken kan blijven in een secundaire hoedanigheid.

Deze inhoud is nauwkeurig en waar voor zover de auteur weet, en is niet bedoeld ter vervanging van formeel en geïndividualiseerd advies van een gekwalificeerde professional.

© 2019 Jana Louise Smit